Malowanie proszkowe polega na nanoszeniu na powierzchnię lakierowanego elementu farby w postaci proszku metodą natrysku elektrostatycznego lub elektrokinetycznego. Dzięki „naładowaniu” cząsteczek ładunkiem elektrostatycznym oraz uziemieniu lakierowanego elementu farba przyczepia się do powierzchni detalu. Następnie elementy z nałożoną warstwą farby umieszcza się w piecu, gdzie w temperaturze ok. 200°C następuje stopienie i utwardzenie powłoki. Standardowy czas utwardzania w piecu (w zależności od rodzaju użytej farby oraz grubości i rodzaju detalu) wynosi – ok. 20 minut. Z reguły grubość powłoki wynosi od 60 do 120 mikronów.

Przed rozpoczęciem procesu malowania elementy są czyszczone mechanicznie i chemicznie.

To zdecydowanie najefektywniejsza z nowoczesnych, stosowanych dziś metod pokrywania metali. W przeciwieństwie do lakierów tradycyjnych (ciekłych) farby proszkowe gwarantują powłoki gładkie, bez spękań, zacieków, pęcherzyków i zmarszczeń. Stosowane są do malowania ochronnego, antykorozyjnego i dekoracyjnego przedmiotów metalowych. Odporność termiczna powłoki wynosi ok. 100°C. Powłoki charakteryzują się bardzo dobrymi własnościami mechanicznymi i wysoką odpornością na działanie czynników chemicznych.

Wielką zaletą farb proszkowych jest ich wszechstronność zastosowania. Dzięki możliwości stworzenia powłok o różnych stopniach połysku w szerokiej gamie faktur i struktur. Malowanie proszkowe daje możliwość wykorzystania wszystkich kolorów z pełnej palety barw RAL.

Farby proszkowe są w pełni bezpieczne dla ludzi i środowiska, część z nich posiada atesty pozwalające na kontakt z żywnością i wodą pitną. W procesie malowania nie wykorzystuje się szkodliwych rozpuszczalników. Farbę nanosi się jednokrotnie, a grubość uzyskanej warstwy jest porównywalna z trzema warstwami farby rozpuszczalnikowej. Natomiast w procesie utwardzania powłoki nie występuje emisja szkodliwych substancji do atmosfery.

Rodzaje farb proszkowych z uwagi na ich właściwości:

• epoksydowe: o dobrej odporności chemicznej na korozje, odporne na zarysowanie, uderzenia i ścieranie, wykorzystywane m.in. w przemyśle motoryzacyjnym;
• epoksydowo-poliestrowe: o dużej odporności na żółknięcie i przegrzanie, dobre właściwości mechaniczne i chemiczne, przeznaczone głównie do użytku wewnętrznego;
• poliestrowe: o zwiększonej odporności na ścieranie, wysokiej odporności na czynniki atmosferyczne (temperatura, promieniowanie UV), głównie do użytku zewnętrznego;
• strukturalne: w specjalnej wersji do pokryć dekoracyjnych deseniem strukturalnym od „drobnego papieru ściernego” do  tzw. „skórki pomarańczy”;
• antybombel: przeznaczone do pokryć powierzchni porowatej i gazującej;
• nisko tęmperaturowe: przeznaczone głównie do tworzyw o odporności na temp. 120°C;
• wymienione wyżej rodzaje farb mogą dawać różnorodne efekty dekoracyjne, ponieważ występują w różnym stopniu połysku (mat, pół-mat, pół-połysk, satyna, połysk) o powierzchni gładkiej lub strukturalnej (farby „antyczne”, „młotkowe”).